How sweet nga naman ng buhay pag nagmamahal ka. Lumiliwanag ang paligid, gumaganda ang mundo at hindi ka na naiinis sa mga paulit-ulit na mukha at pangalan na lagi mong nakikita sa paligid. Eh paano kung nagaaway at nagkakagulo na kayo ng kasintahan mo?
LQ - meaning Lover's Quarrel. Quarrel lang ang tawag pero pag ngyayari na eh talo pa ang War of Thermopylae sa pagiging historic sa buhay ng magkasintahan. Sabi nila kelangan daw ang LQ para maging matibay ang isang relation. (Anak ng tokwa gabi-gabi kami nuon nagaaway ng ex ko abay hindi ba dapat matibay pa sa bakal na ang relationship namin?!) Well, kelangan nga naman talaga pero hindi dapat habitual. Eto ang mga tips para makaiwas sa LQ
1)Magpaload ka. Importanteng-importante ang load. Kalimutan mo na middle name mo wag lang ang magpaload. Communication is very essential sa isang relationship, lalo na pag selosa/seloso partner mo. Kaya pagpasensyahan mo na sya, tigilan mo na ang pagdodota mo at magreply ka na sa kanya ok? :D
2)Treat him/her special. Iprioritze mo sya. Ang hanap lang naman talaga ng ibang tao sa isang relationship eh ang special na pagtingin. Gusto nya na sya lang ang tatawagin mo ng special, tetextan mo ng special na texts, imbis na simpleng halo-halo lang ang ibigay mo dapat special at bibigyan mo sya ng special na oras. Gawin mo yun at siguradong itreatreat ka rin nya na special. Sumbong mo sakin pag hinde.
3)Wag mo ng paliyabin ang maliit na apoy. Pag alam mo ng mainit ang ulo, wag mo ng bwisitin! Lalo na pag lalake ka. Alam mo namang mabilis maginit ang ulo ng mga babae (no offense). Kaya pag nagiinit na, lumunok ka na ng pride. Kung kaya sinabi mo sa kanya nuon na gagawin mo ang lahat para sa kanya, simulan mo sa paglunok ng pride.
4)Matuwa ka na sa kung anong meron ka. Nasayo na sya kaya wag ka ng maghanap ng iba. Hindi yan parang bagay na napagsawaan mo na eh hahanap ka ng bago at patok ngayon. Ikaw ang nangligaw/sumagot sa kanya kaya panindigan mo yan hanggang huli kundi kukunin ka ni Boogieman.
Ok na yan siguro muna. Siguro naman magiging matamis pa sa kamote pagsasama nyo pag sinunod mo yan.. :)
Me tanong ang iba. PAANO NAMAN KAMING MGA SINGLE?! ANPER! ANPER! Well, kaya nyo paring malasap ang sweetness ng buhay. Kung ba sa kamote eh sa balat palang kayo eh ineenjoy nyo na. Kung masaya ka na ngaun, humanda ka pa sa mas matinding saya na regalo sayo ni God. Darating rin sila. Sulitin mo na ang buhay single mo. Magdota ka na hanggang walang pipigil. Makipagmalling ka sa mga kaibigan mo ng wala ka ng iisiping magagalit sa'yo. Kung masaya ang buhay ng in a relationship, masaya rin ang buhay single.
Kaya ikaw, oo ikaw, may bf/gf man or single, nagdodota man o hinde, ang saya ng buhay ay nasa paligid mo lang parati. Parang kamote lang, kelangan mo lang pagsikapan hukayin.
Saturday, April 24, 2010
Friday, April 23, 2010
Street potato
Fishball, Squidball, Kikiam, Chickenball, Kwek-kwek, Isaw, Betamax, IUD, Walkman at Adidas. Iilan lang yan sa mga pagkaing kalye dito sa Pilipinas. Mura, masarap at punong-puno sa vitamin hepa B. Patigasan at patindihan na lang ng tiyan para hindi ka tablan ng iba't-ibang side effects (diarrhea, pananakit ng tiyan, pagiging kuripot, etc..) ng mga murang pagkaing to. Pero ano nga ba ang meron sa mga hepa-on-a-stick kaya ito'y naging parte ng kultura ng pinoy?
Una: Mura at masarap. Parang sinabi ko lang kanina. Sa bansang ito na indi tablan ng 9.8 m/s^2 na gravity ang pagtaas ng presyo, lahat siguro ng mura eh maganda sa paningin natin. Parang rare pokemon na nga daw ang makakita ng mura at prang legendary pokemon naman ang makakita ng libre dito sa pinas. Ang mga pagkaing di tataas sa 5 piso isa ay siguradong mabili sa kahit saan dito sa pinas sa hirap ng buhay. Isipin mo 10 piso lang meron ka ng any of the ff.:
1)20 pirasong fishball
2)2 pirasong isaw (minsan 3 piraso pa depende sa lugar)
3)5 pirasong squidball
4)sago na, may gulaman pa! (sago't gulaman for short)at may sukli ka pa
Kung lahat ng un e 10 pesos each lang, san pa kaya aabot ang bente pesos mo?
Pangalawa: Availabitlity. Tumingin ka sa kaliwa, merong stall ng street food. Tumingin ka sa kanan, may mga wall at posteng punong-puno ng mga mukha ng mga pulitikong tumatakbo. Ang mga campaign ads lang ata ang tatalo sa dami ng mga nagbebenta ng street food sa (duh) kalye. Lalo na sa Recto. Isa akong FEU student kaya sa bawat school day na gawa ng Diyos eh umay na umay na ang mata ko sa mga bentahan ng isaw at tokwa. Pagdating ng gabi eh prang gremlins sila na natubigan kung dumami.
Pangatlo: Pinagbawalan kasi tayo nuong bata pa tayo. Ewan ko lang sa iba pero mostly ng mga nakilala ko eh napagkaitan ng street food nuong mga kabataan pa nila. Ngaung may allowance na sila at hindi na nasusupervise ng magulang eh tuloy tuloy n ang pagkain ng mga dating ipinagbabawal. Talagang literally nilang natitikman ang kalayaan. Masarap nga talaga ang bawal.
Pero sa kalayaang natitikman at sinasawsaw sa matamis, mahanghang, at suka na sawsawan ay may kalakip na panganib. Ang sakit sa tiyan. Matindi ang Hepa A or B na pwedeng makuha mo sa bawat masarap na kagat sa isaw. Kaya mga kids, don't forget to pray for your food before you eat! ;D
Kaya sa susunod na kakain kayo ng streetfood eh lasapin nyo ang kultura ng Pilipinas sa bawat kagat ng fishball at higop ng samalamig. Sila kasi ang malaking porsyento sa mga katagang, "masarap mabuhay sa Pilipinas".
Una: Mura at masarap. Parang sinabi ko lang kanina. Sa bansang ito na indi tablan ng 9.8 m/s^2 na gravity ang pagtaas ng presyo, lahat siguro ng mura eh maganda sa paningin natin. Parang rare pokemon na nga daw ang makakita ng mura at prang legendary pokemon naman ang makakita ng libre dito sa pinas. Ang mga pagkaing di tataas sa 5 piso isa ay siguradong mabili sa kahit saan dito sa pinas sa hirap ng buhay. Isipin mo 10 piso lang meron ka ng any of the ff.:
1)20 pirasong fishball
2)2 pirasong isaw (minsan 3 piraso pa depende sa lugar)
3)5 pirasong squidball
4)sago na, may gulaman pa! (sago't gulaman for short)at may sukli ka pa
Kung lahat ng un e 10 pesos each lang, san pa kaya aabot ang bente pesos mo?
Pangalawa: Availabitlity. Tumingin ka sa kaliwa, merong stall ng street food. Tumingin ka sa kanan, may mga wall at posteng punong-puno ng mga mukha ng mga pulitikong tumatakbo. Ang mga campaign ads lang ata ang tatalo sa dami ng mga nagbebenta ng street food sa (duh) kalye. Lalo na sa Recto. Isa akong FEU student kaya sa bawat school day na gawa ng Diyos eh umay na umay na ang mata ko sa mga bentahan ng isaw at tokwa. Pagdating ng gabi eh prang gremlins sila na natubigan kung dumami.
Pangatlo: Pinagbawalan kasi tayo nuong bata pa tayo. Ewan ko lang sa iba pero mostly ng mga nakilala ko eh napagkaitan ng street food nuong mga kabataan pa nila. Ngaung may allowance na sila at hindi na nasusupervise ng magulang eh tuloy tuloy n ang pagkain ng mga dating ipinagbabawal. Talagang literally nilang natitikman ang kalayaan. Masarap nga talaga ang bawal.
Pero sa kalayaang natitikman at sinasawsaw sa matamis, mahanghang, at suka na sawsawan ay may kalakip na panganib. Ang sakit sa tiyan. Matindi ang Hepa A or B na pwedeng makuha mo sa bawat masarap na kagat sa isaw. Kaya mga kids, don't forget to pray for your food before you eat! ;D
Kaya sa susunod na kakain kayo ng streetfood eh lasapin nyo ang kultura ng Pilipinas sa bawat kagat ng fishball at higop ng samalamig. Sila kasi ang malaking porsyento sa mga katagang, "masarap mabuhay sa Pilipinas".
Subscribe to:
Posts (Atom)